Zapalenie ścięgna strzałkowego może powodować dysfunkcję ruchową w stopie i dolnej części nóg, co utrudnia wykonywanie codziennych lub fizycznych czynności. Stan ten nie jest powszechny, ale może być problemem, który dotyka wielu ludzi.
Mięśnie strzałkowe lub w praktyce mięśnie strzałkowe krótkie, lub mięśnie strzałkowe długie znajdują się po bocznej stronie łydki. Pierwszy z nich przyczepia się przy kłykciu bocznym (obszar o nieregularnych konturach około 3 cm poniżej kolana) i górnej części trzonu. Drugi natomiast przyczepia się do dolnego końca kości strzałkowej. Mięśnie strzałkowe rozciągają się obok siebie aż do stawu skokowego, gdzie otaczają kostkę boczną. Następnie przechodzą przez górną część ścięgna nieco do wewnątrz, aby zakończyć przebieg stawu po stronie bocznej. Końcowym przyczepem mięśni długich strzałkowych do stopy jest kość podeszwowa i przyśrodkowa kości klinowej. Jest to najsilniejszy nawrót w stopie, a oprócz tego:
Zapalenie ścięgna mięśnia strzałkowego jest spowodowane nieprawidłowym obciążeniem stopy. Jakie są przyczyny?
Ścięgna mogą ulec uszkodzeniu, jeśli zapalenie troczka strzałkowego nie jest leczone. Mięśnie te mogą stać się niestabilne.
Nieprzyjemny dyskomfort może wynikać z zapalenia ścięgien strzałkowych, w tym krótkiego, długiego i trzeciego. O jego nasileniu decyduje stopień uszkodzenia ścięgna. Zapalenie ścięgna mięśnia strzałkowego i jego pochewek najczęściej występuje w:
Ból i obrzęk w stawie skokowym poniżej kostki bocznej. Przykurcz mięśni strzałkowych może powodować ograniczenie ruchomości stopy. Poczuj napięcie w brzuścach mięśni strzałkowych. Zwiększone ciepło w obszarze objętym zapaleniem. W przypadku poważniejszych urazów ścięgien może dojść do niestabilności w stawie skokowym. Objawia się to przeskakiwaniem z mięśni strzałkowych. Staw skokowy może odczuwać ból w spoczynku, ale może się on nasilać podczas ćwiczeń, takich jak chodzenie.
Zapalenie ścięgien strzałkowych najlepiej leczyć poprzez ograniczenie aktywności i oszczędzanie stawu skokowego. Konieczne może być czasowe unieruchomienie stopy. Można rozważyć zastosowanie indywidualnych wkładek ortopedycznych, jeśli przyczyną zapalenia jest nadmierna supinacja stopy. Dyskomfort może być złagodzony przez fizykoterapię, taką jak krioterapia, ultradźwięki i jonoforeza. Zastrzyki z osocza bogatopłytkowego (PRP), są stosowane w celu naprawy uszkodzeń. Po takiej iniekcji wymagane jest unieruchomienie w sztywnym bucie (tzw. but Walkera). Kończyna dolna musi być leczona przez co najmniej trzy tygodnie.